Kavaid-ül-Akaid

Kavaid-ül-Akaid

Akaid kitaplarının tarihi, Hicret’in dördün­cü yüzyılına kadar uzanır. En çok tutul­muş eser olan Necmeddin Ömer Nasafi’nin (öl. 1142) kitabını, Saadeddin Mesud Taftazanî yorumlamış, buna Molla Ahmed Musa, Molla Salâhaddin ve başkaları tarafın­dan ekler yapılmıştır. Ayrıca Tahavi’nin, Semerkandî’nin, İmam Haremeyn’in ve Gazali’nin de akaid’e dair kitapları vardır. Geylanî’nin bir akaid kitabı bulunduğu da söy­lenmektedir. Bunlardan Gazali’nin Kavaid-ül-Akaid (imanın Temelleri) adlı büyük ese­rinde dinin esaslarından bahsedilir ve usul meselelerine geçilir. Kitapta, zat ve sıfat ilmine dair başlıca inanışların tartışıldığı kı­sım Er-Risalet-ül-Kudsiye (Kudüs Mektubu) adiyle ayrıca «istinsah» olunmuştur.

Gaza­lî’nin bu eserinde, iman, imanın mahiyeti, dereceleri, imanı elde etme yolları, imanın muhafazası ve kuvvetlendirilmesi hususunda, dikkate değer fikirler vardır, imandan iti­kat diye de bahseder ve imanı islâmiyetten ayırır, iman teklif edilen itikatlara inan­maktır, halbuki İslâmiyet yalnız aklen değil, kalben ve bütün varlığıyle Allah’ın iradesi­ne teslim olmaktır. Gazali, nazarî fikirlerin imanı kurmak ve korumakla ne derece fay­dalı olacağını da ayrıca inceler.

http://www.bul2.com/ansiklopedi/ilk-kiliseler