Öfke ve Zararları

Öfke kötü bir huydur. Aslı ateştir, yarası da kalpte bulunur. Kaynağı şeytana dayanır. Nitekim, Kur'an-ı Kerim'de şeytanın "Beni ateşten, onu (Adem'i) ise topraktan yarattın." dediği buyruluyor. Ateşin yapısı; rahat durmamak, dalgalanmak, hareket etmektir. Toprağın yapısı ise: sakin ve rahat durmaktır. Öyle ise öfkeye kapılan kimse, Adem'den çok şeytanla ilgili olur. Onun için Hz. Ömer, Resulullah'a: "Bana çok kısa ve faydalı bir şey bildirin." dediğinde, Resulullah: "Kızma, cennete girersin." buyurdu. Hz. Ömer ne kadar sorduysa, Resulullah aynı şeyi buyurdu. Peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor ki, "Sirke balı nasıl bozuyorsa, öfke de imanı öyle bozar."
Rasulullah buyuruyor ki: “Allahu Teala katında yutulan öfke kadar makbul bir yudum yoktur. Öfke yudumunu yutanın kalbini Allahu Teala imanla doldurur.”
Öfke insanoğluna, onu silah edinip kendini zarar veren şeylerden korumak için verilmiştir. Nitekim şehvet de, faydalı şeyleri kendine çekmek için yaratılmıştır. Öyle ise insanın bu iki şeyden kurtulması imkansızdır. Fakat bu iki duygu aşırı derecede olursa zararlı olur. Zira öfke kalbi tutuşturan ateş gibidir. Kalp tutuşunca dumanı beyne gider ve beyni etkileyip akıl ile düşüncenin kararmasına, doğruyu görmemesine sebep olur. Bu çok kötüdür. Bunun içindir ki büyükler "Öfke, aklı giderir." demişlerdir. Öfkenin çok az olması da iyi değildir. Zira harama ve kafirlere karşı sert olmak öfke ile olur. Peygamberimize hitaben, yüce Allah buyuruyor ki, "Kafir ve münafıklarla savaş; onlara sert davran." (Tahrim, 9) Yine yüce Allah ashabı övüyor ve şöyle buyuruyor: "Kafirlere karşı gayet sert, kendi aralarında ise çok merhametlidirler." (Fetih, 29) Bütün bunlar öfke ile olur. O halde öfke, ne aşırı derecede fazla ne de yok denecek kadar az olmalıdır. Orta kararda olup akıl ve dinin emrinde bulunmalıdır.